چند سال پیش بود که به صورت اتفاقی تعدادی از نشرهای مشهور و متمول داخلی را دیدیم که چنین عبارتی را چه در عمل و چه در ظاهر عنوان کرده بودند: «از پذیرش آثار تألیفی معذوریم» یا اینکه «نشر ما در زمینه‌ی ادبیات تنها آثار ترجمه‌ای را چاپ می‌کند» و چیزهایی از این دست. این موضوع ما را ناراحت کرد و با خودمان فکر کردیم اگر همیشه در این خطه چنین فرهنگ و رویه‌ای برقرار بود آیا باز هم کسانی مثل علوی و شاملو و اخوان‌ثالث و هدایت و خیلی‌های دیگر را داشتیم یا نه؟ احساس کردیم بعضی ناشران فهم را به ناشران خارجی برون‌سپاری کرده‌اند و صرفاً آثاری را چاپ می‌کنند که آن‌ها از قبل تأییدشان کرده باشند، و اگر کسی اثری تازه نزدشان ببرد از درک آن عاجزند؛ پس یک راه بیشتر برایشان نمی‌ماند: «از پذیرش آثار تألیفی معذوریم». ازاین‌رو بر آن شدیم که با بودجه‌ی اندک، اما عزمی راسخ، نشر کوچکی راه بیندازیم تا در حد توان در چاپ و معرفی کتاب‌های بدیع کمکی کرده باشیم، آن هم با هزینه‌ی خودمان. همچنین نشری که بنا به سلیقه‌ی خود توانایی انتخاب اثر تألیفی را داشته باشد می تواند بنا به نیاز ترجمه‌ی یک کتاب خارجی را تشخیص دهد، نه اینکه آشفته‌ی بازاری از کتاب‌های ترجمه‌ای بیافریند.